ندا قنبری نژادناصری*، وحید کاظمی‌زاده
مهندسی معماری دانشگاه علم و فرهنگ (جهاد دانشگاهی) رشت، گیلان ایران
چکیده: 
زمینه وهدف: برنامه‌ریزی فضای سبز شهری از جامعیت خاصی برخوردار است. شاید کم­تر دانشی را بتوان یافت که این­‌گونه با رشته‌های علمی مختلف در ارتباط باشد. هدف از پژوهش حاضر بیان روابط میان طراحی و برنامه‌‏ریزی فضای سبز شهری با ورزش، سلامت و رفاه جامعه بوده و در آن از مزایای ورزش در فضای سبز و اصول مقدماتی که باید مدنظر طراحان قرار بگیرد تاکید شده است.
روش: استراتژی جستجوی الکترونیکی پیشینه پژوهش توسط نویسندگان ایجاد و با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی پژوهشی از جمله Scopus، Web of Science، PubMed و Google Scholar انجام شد. عبارت‌های جستجوی «فضای سبز»، «ورزش» و «سلامت» و انواع آنها اعمال شد و مقالات شناسایی‌ شده گروه‌بندی شدند.
یافته‏‌ها: شهری با فضاهای سبز و به هم پیوسته که فرصت‌های امنی را برای ساکنان شهری برای تحرک و ورزش فعال و همچنین برای بهبود استرس، تفریح و تماس اجتماعی فراهم می‌کند؛ شهروندان سالم‌‏تری خواهد داشت که تقاضا برای خدمات بهداشتی را کاهش می‌‏دهد و به اقتصاد قوی‌تر کمک می‌‏کند. چنین شهری احتمالاً در برابر رویدادهای شدید محیطی مانند امواج گرما و بارندگی شدید مقاوم‌تر است.
نتیجه‏‌گیری: ورزش در فضای باز باعث افزایش سلامت جسمانی، سلامت روان و رفاه، شهروندی فعال، کاهش جرم و رفتارهای ضد اجتماعی و... می‌شود. بنابراین در طراحی فضاهای شهری باید سعی شود با استفاده از ابزار و وسایل موجود طراحی شهری و به‌کارگیری تکنیک‌­های مفید و مؤثر، فضا­ها و عناصر مربوط به آن را به‌گونه‌ای طرح کند که باعث بروز رفتارهای مطلوب و مانع انجام رفتارهای نامطلوب باشد.
واژه‌های کلیدی: بهداشت همگانی، معماری منظر شهری، ورزش
برای دریافت مقاله به تارنمای نشریه فرهنگ و ارتقاء سلامت مراجعه فرمایید.